De vader van de bruidegom begint, ietwat zenuwachtig, aan zijn speech. Het is in de vorm van een rap en hij heeft de originele muziek van de artiest zelf gekregen. Zijn vrouw, moeder van de bruidegom, zingt heel dapper het refrein. De camera draait en ik zie een stralend bruidspaar. De bruid veegt een paar tranen weg en de bruidegom is zichtbaar geëmotioneerd. Het ontroert me. De vader van de bruidegom vroeg me om zijn tekst voor de rap na te kijken en waar nodig aan te passen. Dat deed ik met erg veel plezier. De tekst kan ik bijna meerappen en ik leef met ze mee.
“Een gewone speech vind ik saai. Deze rap over het leven past precies bij mijn zoon en schoondochter.” – Bart
Kleur
Wie kent ze niet, de traan van Maxima, de lach van de winnaar van een belangrijke wedstrijd, de frustratie van de ondernemer die zijn levenswerk kapot ziet gaan? Emoties horen bij het leven. Vroeger stopte ik mijn emoties het liefste weg. Want, zo leerde ik, emoties zijn privé. Nu zie ik het anders. Emoties horen bij het leven, ze geven kleur. Mensen zijn zo mooi en iedereen verwerkt dingen op zijn of haar eigen manier. Iedereen kleurt zijn eigen levensgeschiedenis.
Emoties
Het is zo leuk om een berichtje te krijgen van Rob die me laat weten dat zijn levensverhaal nu eindelijk vordert. Ontroering is er bij de herdenking van Joop door zijn familie en vrienden. Het herinneringsboekje wordt goed ontvangen en ik zie tranen en lachende gezichten. Er is angst en onzekerheid bij Mieke die graag haar levensverhaal wil schrijven, maar niet weet hoe dat aan te pakken. Er is opluchting bij Laura als ik haar aanmoedig om vooral door te gaan met schrijven, vanuit haar hart. Trots is Alice als ik maar weinig hoef aan te passen in haar tekst. “Ik heb zoveel van jou geleerd,” zegt ze.
Alle emoties komen samen bij families als ik het boek over hun geliefde kom brengen. Dat doe ik zoveel mogelijk zelf. Als afsluiting van een intensieve en bijzondere periode.
“Ik heb zoveel van jou geleerd!” – Mieke
Je hoeft het niet alleen te doen
Wat is het fijn om mensen te helpen met hun levensverhaal. Zeker wanneer ze het zelf opschrijven. Niemand vertelt je verhaal zo als dat jij dat zelf doet tenslotte. Afgelopen jaar maakte ik een online programma voor mensen die zelf hun familiegeschiedenis willen schrijven. De reacties zijn positief en dat is fijn.
Jouw levensverhaal
Voor mij was het heel spannend om deze training de wereld in de sturen. Angst, trots, onzekerheid, zelfvertrouwen, tranen en een lach. En dat is goed. Je levensverhaal schrijven is ook spannend. Net als de zenuwen van de vader van de bruidegom en de tranen van de bruid. Ik luister en kijk nog een keer naar het filmpje.
“Iedereen heeft soms tegenslagen
en voelt zich af en toe alleen gelaten
Het is de levensreis die we allen moeten gaan,
Wat is het toch mooi, als er dan mensen naast je staan.”
Wil je meer weten over het 10-weken online programma ‘Levensverhalen Schrijven’?
