‘Kijk, het zit zo,’ zegt de jonge co-assistent in het oogziekenhuis tegen me nadat hij mijn ogen grondig heeft onderzocht.
‘U heeft één plus-oog en één min-oog. Bovendien kijken ze niet stereo.’
Vragend kijk ik hem aan.
‘Stereo?’
‘Uw rechteroog kijkt verweg en uw linkeroog kijkt dichtbij. En dat doen ze niet tegelijkertijd. ‘
Echt weer wat voor mij, denk ik. Maar het verklaart wel waarom ik mijn bril niet langer dan een uur op kan houden.
In- en uitzoomen
Het is inmiddels jaren geleden dat ik er eindelijk achterkwam wat er aan de hand was met mijn ogen. Ik zie de voordelen er wel van in. Een leesbril heb ik niet nodig, ik kan met één oog prima lezen.
Als ik wandel kijk ik altijd naar wat vlak voor mij is. Ik zie details en dat levert vaak verrassingen op. Als ik uitzoom, neemt mijn andere oog het over en zie ik het grotere plaatje. Al is dat niet haarscherp.
Alleen bij mijn beeldscherm is er onenigheid tussen mijn ogen. Te ver weg voor dichtbij-oog en te dichtbij voor verweg-oog. Daar heb ik nu een bril voor, met een correctie voor één oog.
Goed nieuws
‘Er is wel goed nieuws,’ zegt de oogarts in opleiding.
‘Als er iets met uw ene oog gebeurt, dan heeft u altijd nog uw andere oog.’
Ik zie nog een alternatief.
‘Of dan mag ik een hulphond,’ merk ik op.
Schrijfbeweging
Veertig dagen achter elkaar, elke dag een wandeling, een foto en een kort verhaaltje daarbij. Een overzicht van alle dagen staat hier.
Volg me ook op Instagram en Facebook en bekijk meer foto’s van mijn avonturen.