Het komt regelmatig voor dat ik dwars door een spinnenweb loop, als ik de deur uitga voor mijn ommetje. Deze keer kan ik de spinsels ontwijken, dat komt vooral doordat deze spin wel erg groot is. Prachtig vind ik hem.
Elke avond tegen tienen
In het hoekje van de schuur
Zakt de kruisspin aan zijn kleefdraad
In het donker langs de muurAls de klok tien keer gaat luiden
Hoed je dan en kijk heel goed
Hoe de kruisspin trilt en huivert
Smachtend naar een druppel bloedLangzaam transformeert de kruisspin
De poten harig, alle acht
Griezelige zwarte ogen
Gloeiend in de duistere nachtDe wind verjaagt een grijze wolk
Corinne Hamoen
En in het schijnsel van de maan
Verschijnt een gruwelijke wolfspin
Pas maar op, hij komt eraan.
Spinselgedicht
Dit gedichtje schreef ik voor een kalenderboek (zie foto hierboven). Ik moest er weer aan denken toen ik deze prachtige spin zag.
Illustraties: Edwin Stierman
Schrijfbeweging
Veertig dagen achter elkaar, elke dag een wandeling, een foto en een kort verhaaltje daarbij. Een overzicht van alle dagen staat hier.
Volg me ook op Instagram en Facebook en bekijk meer foto’s van mijn avonturen.