‘Fotografeer gerust door hoor,’ roept de man die me tegemoet fietst.
Ik zit gehurkt op het smalle paadje om een foto te maken van een reiger. Toch sta ik snel op en stap in de berm.
‘Nee hoor, gaat u er maar langs. Ik heb geen haast,’ antwoord ik.
‘Weet u wat het is?’
Aan zijn voeten heeft hij klompen zie ik nu hij stopt. Behendig zet hij een voet aan de grond en leunt over zijn stuur.
‘De mensen hebben altijd haast tegenwoordig, mevrouw. Kijk eens hoe mooi het hier is. Ze zien het niet, die mensen. Op hun telefoon kijken ze. Gedag zeggen, is er ook niet meer bij.’
‘Ja, dat is jammer,’ beaam ik. ‘Het is hier echt prachtig.’
Omdat het mooi weer is, loop ik een andere ronde vandaag.
Vroeger
‘Ziet u die huizen daar? Die waren er vroeger niet. Toen was daar weiland met koeien van Verburg. Maar die is allang dood.’
De man staart afkeurend naar de nieuwbouwwijk. Hij draait zich half om en wijst in de verte.
‘Als u over dat bruggetje rechtsaf gaat, dan kunt u daar ook mooie foto’s maken.’
De richting die hij aanwijst is het paadje waar ik al naar toe wilde. Een goede keus blijkbaar.
‘Goeiedag,’ roept hij terwijl hij weer verder fietst.
‘Goedemiddag en bedankt, meneer,’ zeg ik nog.
Hij hoort het niet meer.
Schrijfbeweging
Veertig dagen achter elkaar, elke dag een wandeling, een foto en een kort verhaaltje daarbij. Een overzicht van alle dagen staat hier.
Volg me ook op Instagram en Facebook en bekijk meer foto’s van mijn avonturen.