Met een ratelend geluid zakt het rolluik van de supermarkt naar beneden waar het met een zachte bons tot stilstand komt. Ben haalt de sleutel uit het slot en draait zich om naar het meisje naast hem. Ze geeft hem de magnetronmaaltijd, die ze voor hem vasthield, terug.
‘Bedankt voor je hulp vanavond. Doe je voorzichtig onderweg?’
‘Ja, dat doe ik. Tot volgende week!’
Met een knipperende koplamp rijdt ze weg op haar fiets. Hij kijkt haar na totdat ze de hoek om is.
Donker
Ben trekt zijn kraag omhoog en laat zijn blik over het verlaten parkeerterrein gaan. Zijn zwarte auto is de enige die er nog staat. Het wordt steeds vroeger donker. In de meeste huizen brandt licht en hij stelt zich voor dat de mensen binnen gezellig met elkaar voor de televisie zitten. Misschien zijn er vrienden op bezoek en spelen ze een bordspel. Met chips en een wijntje, daar is genoeg van verkocht vandaag in de winkel.
Licht
De knipperlichten van zijn auto lichten op als hij het portier openklikt. Gapend stapt hij in en zet een magnetronmaaltijd op de passagiersstoel. Zijn maag knort. Op zijn smartphone tikt hij op de app om thuis alvast wat lichten aan te doen. Rustig stuurt hij zijn auto over het terrein naar de uitgang terwijl hij de radio aanzet en de eerste tonen van de journaaltune hoort. Onder elke lantarenpaal is de oranje 35% sticker op het plastic bakje even zichtbaar.
Schrijfbeweging
Veertig dagen achter elkaar, elke dag een wandeling, een foto en een kort verhaaltje daarbij. Een overzicht van alle dagen staat hier.
Volg me ook op Instagram en Facebook en bekijk meer foto’s van mijn avonturen.