Dag 13 – Afscheid

afscheid

Met een opscheplepel graaft ze een laatste beetje zand uit de grond naast een oude beuk. Vandaag neemt ze afscheid. Op het geluid van een enkele krekel na is het stil in het bos. De jonge vrouw laat de schouders zakken en kijkt naar de man die naast haar geknield zit. Ze knikt.

Voorzichtig legt hij het kleine doosje in het versgegraven gat. Met zijn hand veegt hij wat aarde van de bovenkant. Uit haar jaszak haalt de vrouw een klein glazen potje met blaadjes, takjes, steentjes, zout en een klein briefje. Het kurkje is met kaarsvet aan het glas vastgemaakt.

‘Als bescherming, voor jou. Een goede reis, lieve vriend,’ fluistert ze en een traan valt op het doosje.
Samen leggen ze het potje bij het doosje en scheppen stilzwijgend de aarde er weer op.

Onvoorwaardelijke liefde

Een hamstertje, zo gewoon voor velen. Dit kleine hamstertje, met zijn warrige vachtje, zo bijzonder voor deze jonge vrouw. Op een dag kwam hij gewoon haar leven binnen, precies op het moment dat ze hem nodig had. Haar donkere dagen kregen een sprankeltje licht.

Ze ontfermde zich over het diertje en deed dat met de grootst mogelijke zorg. Hij had een vorstelijk leventje. Hij, op zijn beurt, gaf haar liefde terug, zonder te oordelen, zonder iets terug te vragen. Gewoon eerlijke en eenvoudige liefde, zoals je die van dieren krijgt.

Een hamstertje, zo gewoon voor velen. Dit kleine hamstertje, een lichtje in haar donkere dagen. Hij kwam toen ze hem nodig had en ging toen ze het zelf weer kon. De man slaat zijn arm om de ineengedoken schouders van de vrouw, die diep ademhaalt en een paar donkeroranje bladeren in een kringetje om het hoopje aarde legt.

‘Dag, kleine man.’


Schrijfbeweging

Veertig dagen achter elkaar, elke dag een wandeling, een foto en een kort verhaaltje daarbij. Een overzicht van alle dagen staat hier.

Volg me ook op Instagram en Facebook en bekijk meer foto’s van mijn avonturen.