Vandaag ben ik jarig. Melancholiek blader ik door mijn fotoalbum.
“Dinsdagmorgen, 10:03, 5 november ben je geboren. Je bent ons vierde kindje en ons derde meisje. We zijn heel blij dat je er bent en je hoort er al echt bij, in je wiegje op onze kamer.“
Het handschrift van mijn vader is op sommige plekken moeilijk te lezen doordat de lijm van de foto’s op de andere pagina is doorgedrukt. Hij heeft veel geschreven in mijn fotoalbum en ik ben daar nu heel blij om.
“Je oudste zus (4 jaar) is bij opa en oma en belt elke dag op, hoe het met je gaat. Ze vond je erg lief toen ze je voor de eerste keer zag, en moest bijna huilen.“
Ach, mijn grote zus, de oudste van ons zessen. Wat lief om te lezen. Mijn vader gaat verder.
“Je tweede zusje (2 jaar) wil telkens in het wiegje kijken. Ze staat op haar teentjes en zegt: ‘Ach, lief kindje, mama!’ Jullie enige broertje (1 jaar oud) kijkt vol verwondering naar je.“
Vier kinderen in vier jaar tijd, en dat in een tijd dat je nog geen wasmachine,stofzuiger of magnetron had. Mijn moeder had haar handen vol aan ons en aan alles wat er bij het leven van een predikantsvrouw kwam kijken.
“Je moeder is heel lief voor ons. Zo lief dat toen jij net geboren was, papa tegen haar zei: ‘We noemen Corinne ook naar jou.’ Je heet nu Corinne Gisela Anna. Corinne naar je grootmoeder, Gisela naar je tante en Anna naar je moeder.“
Liefde
Dit vind ik zo’n romantisch en liefdevol gebaar van mijn vader naar mijn moeder. Hij aanbad haar. In zijn Griekse bijbeltje, dat hij veelvuldig gebruikte, had hij voorin een foto van mij. Het ligt nu op mijn bureau. Mijn vader is in 2013 overleden, sindsdien is mijn moeder achteruit gegaan. Ze is klaar met het leven, maar het leven is nog niet klaar met haar.
Vandaag, op mijn verjaardag, gingen we met gebak en een bloemetje naar haar toe in het verpleeghuis. We vierden dat ze mij het leven schonk, zonder haar was ik er niet geweest. Ze is niet meer de vrouw die ze was, maar een kwetsbaar vogeltje. Mijn moeder is ze en dat blijft ze.
Schrijfbeweging
Veertig dagen achter elkaar, elke dag een wandeling, een foto en een kort verhaaltje daarbij. Een overzicht van alle dagen staat hier.
Volg me ook op Instagram en Facebook en bekijk meer foto’s van mijn avonturen.
Jouw levensverhaal
Wat een cadeau om een herinnering te hebben uit je jeugd en te lezen over je ouders. Niet alleen foto’s maar juist ook de verhalen erachter maken het bijzonder.
Wil je meer weten over het schrijven van levensverhalen? Kijk dan hier.
Of download het e-book en ga gelijk aan de slag met de 101 vragen die ik maakte.
