Daar sta ik dan. Een eens zo prachtige fiets. Achtergelaten en vergeten.
Een paar jochies vonden het leuk om mijn mandje als doel te gebruiken. Stelletje amateurs, ze schopten er meer ballen naast dan erin.
Al dagen sta ik te wachten. De anderen worden wel opgehaald en rijden vrolijk weg. Soms belt er nog eentje. Alsof dat leuk is.
Het vervelendste is het wanneer het donker wordt. Pas was er zo’n groepje opgeschoten pubers met blikjes bier. Toen heeft een van die gasten mijn zadel eraf gehaald en in de sloot gegooid.
Daar sta ik dan. Een eens zo prachtige fiets. Achtergelaten en vergeten.
Met een nieuw mandje en een zadel ben ik nog goed te gebruiken. Dan tel ik weer mee. Toch?
Schrijfbeweging
Veertig dagen achter elkaar, elke dag een wandeling, een foto en een kort verhaaltje daarbij. Een overzicht van alle dagen staat hier.
Volg me ook op Instagram en Facebook en bekijk meer foto’s van mijn avonturen.